Yetişkinlikte Bağlanma – Dörtlü Bağlanma Modeli – Horowitz ve Bartholomew

Güvenli bağlanma: Kendisine ve çevresine karşı saygısı yüksektir (“olumlu benlik” + “olumlu başkaları”). Kendisini ve çevresini sevilmeye değer bulur. Özgüveni yüksektir. Yeni dahil olduğu çevreye çok rahat uyum sağlar. Bu bireyler karşılaştıkları problemler karşısında baş etme becerilerini etkin olarak kullanmakta, sağduyulu hareket edebilmekte ve gerektiğinde başkalarından destek almakta sorun yaşamamaktadırlar.

Saplantılı (kaygılı – kararsız) bağlanma: Kendini olumsuzve değersiz hisseder (“olumsuz benlik” + “olumlu başkaları”). Buna karşın çevresindeki kişileri olumlu ve değerli görür. Çocukluk yıllarında gerçekleşen ikircikli bağlanmanın yetişkinlikteki yansıması olarak karşımıza çıkmaktadır. Saplantılı bağlanma stiline sahip kişilerdeki en belirgin özellik kendine güven eksikliğidir; hem reddedilmekten hem de terk edilmekten korkarlar. Bu nedenle bu tür kişiler ilişkilerinde kendilerini kanıtlama eğilimi gösterirler, ilişkilerinde takıntılıdırlar ve ilişkileri ile ilgili gerçekçi olmayan beklentilere sahiptirler.

Kaçınmalı – kayıtsız bağlanma: Kendisini olumlu ve değerli görür ancak çevresindeki kişileri olumsuz ve değersiz görür (“olumlu benlik” + “olumsuz başkaları”). Bağımsızlığa fazla değer verirler ve yakın ilişkiler önemsizdir. Hayatın kişisel olmayan alanlarında da (iş, hobiler gibi) aynı durum vardır.

Kaçınmalı – korkulu bağlanma: Hem kendisini hem de çevresini olumsuz ve değersiz kabul eder (“olumsuz benlik” + “olumsuz başkaları”). Yakın ilişkilerden uzak durur. Güvenli bağlanmanın tersine korkulu bağlanma stiline sahip bireyler kurduğu ilişkilerde hep güven sorunu yaşarlar. Reddedilmek ve incinmek gibi duygulardan kaçma amacıyla ilişkilerine hep bir mesafe koyarlar. Duygularını ifade etmekten, içten ve samimi ilişkiler kurmaktan kaçınırlar.